Dağlarda tek tek ateşler yanıyordu.
Ve yıldızlar öyle ışıltılı, öyle ferahtılar ki
Şayak kalpaklı adam nasıl ve ne zaman geleceğini bilmeden
Güzel ve rahat günlere inanıyordu
Ve gülen bıyıklarıyla duruyordu ki mavzerinin yanında,
Birdenbire beş adım sağında onu gördü.
Paşalar onun arkasındaydılar.
O, saati sordu.
Paşalar: ‘üç’ dediler.
Sarışın bir kurda benziyordu.
Ve mavi gözleri çakmak çakmaktı.
Yürüdü uçurumun başına kadar, eğildi, durdu.
Bıraksalar ince, uzun bacakları üstünde yaylanarak
Ve karanlıkta akan bir yıldız gibi kayarak
Kocatepe’den Afyon ovasına atlıyacaktı.
(Nazım Hikmet-Kuvayi Milliye Destanı)
* * *

Başkomutan Mustafa Kemal Atatürk’ün 26 Ağustos 1922 sabahı Kocatepe’den verdiği taarruz emri, genç Türkiye’nin özgürlük öncesi attığı son adımdı… Saat 04.30’da Türk topçusunun ateşiyle başlayan Büyük Taarruz, Mehmetçiğin süngü savaşıyla devam etti. Ve 30 Ağustos 1922’de savaş, Türk ordusunun kesin zaferiyle sonuçlandı. Atatürk, Kurtuluş Savaşı ile Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşunun öyküsünü anlattığı Nutuk’ta Büyük Taarruz’dan ‘muazzam bir eser’ diye söz eder:
MUAZZAM BİR ESERDİR
“Saygıdeğer Efendiler, Afyonkarahisar-Dumlupınar Meydan Muharebesini ve ondan sonra düşman ordusunu tamamiyle yok eden veya esir eden ve kılıç artıklarını Akdeniz’e, Marmara’ya döken harekâtımızı açıklayıcı ve vasıflandırıcı söz söylemeyi gereksiz sayarım. Her safhasıyla düşünülmüş, hazırlanmış, idare edilmiş ve zaferle sonuçlandırılmış olan bu harekât Türk ordusunun, Türk subay ve komuta heyetinin yüksek kudret ve kahramanlığını tarihe bir kere daha geçiren muazzam bir eserdir. Bu eser, Türk milletinin hürriyet ve istiklâl düşüncesinin ölümsüz bir âbidesidir. Bu eseri yaratan bir milletin evlâdı, bir ordunun başkomutanı olduğumdan, mutluluk ve bahtiyarlığım sonsuzdur.”
MODERN TÜRKİYE’YE DOĞRU
Büyük Taarruz’un kesin zaferle sonuçlanmasının ardından Lozan’da Türkiye Cumhuriyeti’nin temelleri atıldı. 29 Ekim 1923’te ise modern Türkiye Cumhuriyeti ilan edildi. 95 yıl önce bugün yaşananları Atatürk, Nutuk’ta şöyle anlattı:
“…Efendiler, 26-27 Ağustos günlerinde, yani iki gün içinde, düşmanın Karahisar’ın güneyinde 50 ve doğusunda 20-30 kilometre uzunluğundaki müstahkem cephelerini düşürdük. Yenilen düşman ordusunun bütün kuvvetlerini, 30 Ağustos’a kadar Aslıhanlar yöresinde kuşattık. 30 Ağustos’ta yaptığımız savaş sonunda düşmanın ana kuvvetlerini yok ettik ve esir aldık.
Düşman ordusunun başkomutanlığını yapan General Trikopis de esirler arasına girdi.
BEN GİTTİM AMA ONLAR…
Demek ki, tasarladığımız kesin sonuç, beş günde alınmış oldu. 31 Ağustos 1922 günü ordularımız ana kuvvetleriyle İzmir’e doğru yol alırken diğer birlikleriyle de düşmanın Eskişehir’in kuzeyinde bulunan kuvvetlerini yenmek üzere ilerliyorlardı. Doğrudan doğruya bana gönderilen bir telsiz telgrafta da İzmir’deki İtilaf Devletleri konsoloslarına benimle görüşmelerde bulunma yetkisinin verildiği bildirilerek, onlarla hangi gün ve nerede buluşabileceğim soruluyordu.
AKDENİZ’E ULAŞTILAR
Buna verdiğim cevapta da 9 Eylül 1922’de Kemalpaşa’da görüşebileceğimizi bildirmiştim. Gerçekten de söz verdiğim gün, ben Kemalpaşa’da bulundum. Fakat görüşme isteyenler orada değildi. Çünkü ordularımız, İzmir Rıhtımı’nda ilk verdiğim hedefe, Akdeniz’e ulaşmış bulunuyorlardı.”
İşte bu gün 95 yıl önce yaşanan o destanı bugün yine ve yeniden düşünüp gururla kutlayacağız, Atatürk’ün emanetine neden ve nasıl sahip çıkmamız gerektiğini, bir kez daha hatırlayacağız.