Taşova’da hava ağır.
Taşova’da gözler yaşlı.
Taşova kederli.
Genç ailesinden beş insanın cenaze törenleri var.
Binlerce aileden biri.
Bizden birileri.
Ne kadar da benziyor hikayelerimiz birbirine.
Ekmek parası için yaşadıkları yerleri bırakıp Almanya’nın yolunu tutanlar gibi düşmüşler yollara. Çalışıp didinmişler. Bir gelecek kurabilmek için emek vermişler ve 29 Mayıs 1993 gecesi zifiri karanlığın içinden gelen ırkçılar tarafından SOLİNGEN’de katledilmişler.
İkisi çocuk daha.
Zalim insanların varlığından haberleri olmayan.
Gülen yüzleri ile ışık saçan.
Ve üç yetişkin insan.
Hayata umut ile bakan.
Gürsün İNCE (Doğumu 4 Ekim 1965)
Hatice GENÇ (*20 Kasım 1974)
Gülistan ÖZTÜRK (*14 Nisan 1981)
Hülya GENÇ (*12 Şubat 1984)
Saime GENÇ (*12 Ağustos 1988)
Yaşanan bazı olaylar ırkçılığın, toplumsal barış ve ortak yaşam için oluşturduğu tehlikenin boyutları üzerine yapılan tartışmaları anlamsız kılar. Kırılma anı olarak da adlandırabileceğimiz ırkçı saldırılar, zor atlatılabilen toplumsal travmaya dönüşür.
Üzerinden 25 yıl geçmiş olmasına karşın travma hala devam ediyor. Solingen katliamının ardından süren ırkçı saldırılar ve NSU katliamları.
Geleceğimizin burada olduğunu biliyoruz.
İnsanca yaşam ve geleceğe umut ile bakabilme ırkçılığa karşı ortak mücadeleden geçecektir. Oluşan toplumsak travmaların atlatılabilmesi, içinde yaşadığımız toplumun demokratik dinamiklerini oluşturan güçler ile birlikte mücadele ile mümkün olacaktır.
Bunun en anlamlı örneğini bu gün 70 yaşında olan GENÇ ailesinin annesi Mevlüde GENÇ vermekte. 25 yıl sonra:
“Bu acıyı kimsenin yaşamasını istemem” diyor.
“Almanya’yı terk etmeyi hiç düşünmedim. Her iki ülkeyi de seviyorum” diyor.
Kin ve nefret söylemlerine karşı dik duruyor.
Elbette herkesin yapabilecekleri farklıdır.
Ama herkesin yapabileceği bir şey vardır.
Hiç bir şey yapamıyorsan eğer, ırkçı saldırılarda hayatlarını kaybeden insanların anısına bir mum yak.
Taşova’dan Solingen’e ve Solingen’den Taşova’ya uzanan tarihimizi unutmayacağız.
Saygıyla.