Doğuştan görme engelli 64 yaşındaki ressam Eşref Armağan, üç yaşındayken dünyayı merak etmeye başladı. Söylenilen ve anlatılanların nasıl olduğunu öğrenmek isteyen Armağan, nesnelerin nasıl durduğunu, hangi renkte olduğunu, değişik yerlerden bakıldığında görüntüsünün nasıl olduğunu ve o cismin ne işe yaradığını sormaya başladı.
Armağan, iki avucuna sığan modellere dokunarak 12 yaşında o cismin aynısını çizmeye başladı. İlk kez kelebek resmi çizerek kariyerine başlayan Armağan, daha sonra binlerce resim yaptı, yüzlerce sergi açtı.
Ünü, Türkiye’den çok dünyada yayılan Armağan, “The Real Super Humans” ve “The Colors of Darkness” isimli ödüllü iki belgesele konu oldu.
Armağan yaptığı açıklamada, kendi gibi görme engellilere “ışık dolu bir pencere açmak” amacıyla öğretmen olmak istediğini ancak diploması olmadığı için öğretmenlik yapamadığını söyledi.
İki belgesele konu olduğunu, binlerce resminin olmasının yanı sıra yüzlerce sergi açtığını belirten Armağan, şöyle devam etti:
“Yurt dışında Türkiye’yi daha iyi tanıtmak ve insanlara daha iyi eğitim verebilmek için ‘devlet sanatçısı’ olmak istiyorum. Hayatta istediğim bir şey o kaldı. İmkanım olursa bu unvanla beraber daha çok şey yapmayı hedefliyorum. Bunun için Cumhurbaşkanımız ve Başbakanımızdan yardım bekliyorum.”
Harvard Üniversitesi’nde beyni incelendi
Armağan, belgesellerinin yayınlanmasının ardından Harvard Üniversitesinin kendisini tanımak için ABD’ye çağırdığını anlattı.
Beynine birtakım kablolar bağladıklarını ve eline bazı cisimler verip, çizmesini istediklerini anlatan Armağan, her bir cismi şaşırmadan çizdiğini ifade etti.
Resim çizerken, bilim insanlarının sürekli görüp görmediğini kontrol ettiklerini belirten Armağan, şunları kaydetti:
“Sürekli cisimler verip, bir daha çizmemi istediler. Ben çizdikçe şaşırdılar. Hatta bir keresinde aynı objenin bir bölümünü değiştirerek üst açıdan çizmemi istediler. Yine çizdim. Şok oldular. Bir sene de anca sonuca varabildiler. Gören insanlar, bir şeye baktıkları zaman görsel alanda bir hareketlenme olurmuş, ben elimle bir şey incelediğim zaman görenlerin kullandığı yeri harekete geçiriyormuşum. Bilim insanları bir senenin sonunda bu sonuca vardılar ve bunu makale olarak yayınladılar.”